The Saadian Necropolis, a hidden gem in Marrakech, boasts two significant structures. To the east, surrounded by gardens, stands the oldest mausoleum, believed to have been erected by Sultan al-Ghalib. To the west, adjacent to today’s visitor entrance, lies a more recent structure.

Following the death of his mother, the Saadian Sultan Ahmad al-Mansour undertook an ambitious project to modify and expand an older, modest mausoleum. This venture marked a turning point in the necropolis's history, as al-Mansour imported exquisite materials, including Italian Carrara marble and decorative plaster embellished with pure gold. His own mausoleum, known as the Chamber of the Twelve Columns, is a testament to his lavish tastes and the grandeur of the period.

The design of the mausoleum is intricate, comprising three chambers that extend from south to north. The first is the Chamber of the Mihrab, a prayer room that was not originally intended to serve as a burial site. Next is the Chamber of the Twelve Columns, the regal tomb chamber where Sultan al-Mansour was laid to rest upon his death in 1603. Finally, there is the Chamber of the Three Niches, which serves as an annexe to the main tomb chamber.

Surrounding these structures, the gardens of the necropolis extend to house the tombs of chancellors and esteemed members of the royal household. After al-Mansour's passing, several of his family members were interred alongside him.

In the years following al-Mansour's death, the necropolis fell into obscurity when another sultan walled up the tombs, concealing them from public view until their rediscovery in 1917. Today, the area is commonly referred to as the Saadian Tombs.

Nekropolia Saadytów szczyci się dwiema znaczącymi strukturami. Na wschodzie, otoczone ogrodami, stoi najstarsze mauzoleum, prawdopodobnie wzniesione przez sułtana al-Ghaliba. Na zachodzie, obok dzisiejszego wejścia dla zwiedzających, znajduje się nowsza struktura.

Po śmierci matki sułtan Saadytów Ahmad al-Mansour podjął się ambitnego projektu modyfikacji i rozbudowy starszego, skromnego mauzoleum. Przedsięwzięcie to stanowiło punkt zwrotny w historii nekropolii, ponieważ al-Mansour importował wykwintne materiały, w tym włoski marmur karraryjski i dekoracyjny tynk zdobiony złotem. Jego własne mauzoleum, znane jako Komnata Dwunastu Kolumn, jest świadectwem jego wystawnych gustów i wielkości okresu.

Budynek nowszego mauzoleum składa się z trzech komnat, ułożonych z południa na północ. Pierwsza to Komnata Mihrabu, sala modlitewna, która pierwotnie nie miała służyć jako miejsce pochówku. Następna jest Komnata Dwunastu Kolumn, królewska komnata grobowa, w której sułtan al-Mansour został pochowany po swojej śmierci w 1603 roku. Na końcu znajduje się Komnata Trzech Nisz, która służy jako aneks do głównej komnaty grobowej. Otaczające te struktury ogrody nekropolii mieszczą w sobie grobowce kanclerzy i szanowanych członków rodziny królewskiej.

Po śmierci al-Mansoura nekropolia popadła w zapomnienie, gdy inny sułtan zamurował grobowce, ukrywając je przed widikiem publicznym aż do ich ponownego odkrycia w 1917 roku. Obecnie obszar ten jest powszechnie nazywany Grobowcami Saadytów.