Thailand

Wat Pho part 1

Today we go back to Rattanakosin Island, just a bit south of the Grand Palace, to visit one of Bangkok’s oldest and largest temples - Wat Pho ( or if you prefer Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). As we arrive at the opening hours the temple is blissfully empty.

This temple complex contains the biggest collection of Buddha statues and images (more than 1000), including a famous 46-m-long reclining Buddha.

The temple grounds contain four great chedis, 91 small chedis, two belfries, a bot (central shrine), some halls (viharas) plus some other buildings, gardens, and a small temple museum.

We wander around between the golden spires piercing the sky, their rich decorations glistening in the sun, passing Chinese figures (they are a bit like from a different fairy taile), temple cats, cloisters and many, many fancy doors.

 

Dziś wracamy na wyspę Rattanakosin, udając się nieco na południe od Wielkiego Pałacu, aby odwiedzić jedną z najstarszych i największych świątyń Bangkoku - Wat Pho (Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). Na miejsce docieramy tuż po otwarciu, kiedy świątynia jest jeszcze pusta i możemy oglądać wszystko bez przepchania się przez tłumy.

Ten kompleks świątynny zawiera największą kolekcję posągów i obrazów Buddy w Bnagkoku (ponad 1000), w tym posąg słynnego 46-metrowego leżącego Buddy.

Na terenie świątyni znajdują się cztery wielkie chedi (kaplice), 91 małych chedi, dwie dzwonnice, bot (centralna świątynia), kilka sal (viharas) oraz kilka innych budynków, ogrodów i małe muzeum świątynne.

Spacerujemy między przeszywającymi niebo złotymi iglicami, ich bogate zdobieniami połyskujące w słońcu jak cekiny na ludowej sukience, mijamy chińskie postacie trochę jakby nie z tej bajki, świątynne koty, krużganki i wiele, wiele fantazyjnych drzwi.

Phra Ubosot, or ordination hall (bot), is the main hall of the temple, used for performing rituals and thus the most sacred building of the whole complex. At this time of day, the golden and mirror decorations cause beautiful light reflections on the bot’s walls.

Inside, the ashes of Rama I are hidden in the three-tiered gold and crystal pedestal, on which a huge Ayuthaya-era gilded Buddha statue made of the gold-copper alloy, Phra Buddha Deva Patimakorn is located. Over the statues, a nine-tiered umbrella represents the authorities of Thailand.

It is also worth paying the attention to beautiful murals depicting the Ramakien (see the video clip at the end of the next entry). 

The ubosot is enclosed by a low wall punctuated by gateways guarded by mythological lions. 

Phra Ubosot, czyli sala święceń (bot), to główna sala kompleksu świątynnego, służąca do odprawiania rytuałów, a tym samym najświętsza budowla całego kompleksu. O tej porze dnia kryształowe i złote ozdoby kompleksu świątynnego powodują odbjanie się świateł na ścianach botu.

Wewnątrz, prochy Ramy I ukryte są tu w trójpoziomowym, zrobionym ze złota i krysztalu  piedestale, na którym znajduje się ogromny, złocony posąg Buddy z czasów Ayuthaya, wykonany ze stopu złota i miedzi, Phra Buddha Deva Patimakorn. Nad posągami dziewięciopoziomowy parasol reprezentuje władze Tajlandii. Warto również zwrócić uwagę na piękne murale przedstawiające Ramakien (zobacz wideoklip na końcu następnego wpisu).

Ubosot jest otoczony niskim murem, przerywanym bramami strzeżonymi przez mitologiczne lwy.

Phra Rabiang is a double cloister that contains around 400 images of Buddha from northern Thailand. Of these Buddha images, 150 are on the inner side of the cloister and the rest are on the outer side. These Buddha figures, some standing and some seated, are evenly mounted on matching gilded pedestals.

 

Phra Rabiang to podwójny krużganek, który zawiera około 400 wizerunków Buddy z północnej Tajlandii. Z tych wizerunków 150 znajduje się po wewnętrznej stronie krużganka, a pozostałe po zewnętrznej stronie. Postacie Buddy, niektóre stojące, a niektóre siedzące, są równo zamontowane na dopasowanych pozłacanych cokołach.

The cloister is intersected by four viharas, one in each direction. The vihara in the east contains an eight-metre tall standing Buddha, originally from Ayutthaya. In its antechamber is Buddha Maravichai, sitting under a bodhi tree. The one on the south has five disciples seated in front, listening to his first sermon. The vihara on the west contains a small museum.

Kruzganek przecinają cztery wihary, po jednej w każdą stronę świata. Wihara na wschodzie zawiera ośmiometrowego stojącego Buddę, pochodzącego z Ayutthayi. W jej przedsionku znajduje się Budda Maravichai, siedzący pod drzewem bodhi. Buddha w wiharze na południu ma pięciu uczniów siedzących z przodu i słuchających jego pierwszego kazania. Wihara na zachodzie zawiera małe muzeum.

In the courtyard outside the main hall, there are also four towers known as phra prang. Each of them is tiled with marble and contains four Khmer-style statues which are the guardian divinities of the Four Cardinal Points.

Na dziedzińcu przed Phra Ubosot  znajdują się również cztery wieże zwane phra prang. Każda z nich jest wyłożona marmurem i zawiera cztery posągi w stylu Khmerów, które są bóstwami opiekuńczymi Czterech Punktów Kardynalnych.

Temple cats sleep in the shadows, many are are not too afraid of us.

Świątynne koty śpią w zacienionych miejscach. Większość nie boi się za bardzo ludzi.

Krua Aroy Aroy and a Timil temple

For the dinner, we chose nearby Krua Aroy Aroy, a small family-run restaurant, where I order green curry (always a safe option), and Marcin a fish. He was a bit surprised when his fish was served... cold. Whoops. We also ordered some herbal-fruit drinks but they happened to be sugar-saturated solutions. Not the best dinner ever, but not the reason to cry.

 

Na obiad wybraliśmy pobliską Krua Aroy Aroy, małą rodzinną restaurację, w której zamawiam zielone curry (zawsze bezpieczna opcja) a Marcin smażoną rybę. Trochę się zdziwił gdy jego rybę podano... na zimno. Ups. Zamawiamy też napoje ziołowo-owocowe, które okazują się roztworami nasyconymi cukru. Nie jest to najlepszy  tajski obiad na świecie, ale też nie powód do lamentów.

Opposite the restaurant, there is Sri Mariamman Temple  (Maha Uma Devi) from 1860. The main Tamil temple in Bangkok, is as always beautifully flamboyant, featuring a 6m tall façade with sculptures of various Hindu deities.

And now we are so tired that seeing the tall building of our Marriot at the end of the street is a relief. It is bedtime for sure.

 

Naprzeciw restauracji znajduje się Hinduska Świątynia Sri Mariamman (Maha Uma Devi) z 1860 roku. Ta główna świątynia Tamilów w Bangkoku jest jak wszystkie tamilskie światynie ekstrawagancko kolorowa, z 6-metrową fasadą pokrytą rzeźbami różnych hinduskich bóstw.

Ogladamy światynie i dopada nas takie zmęczenie (może to skutek wypicia wiadra cukru pod pozorem napoju z hibiskusa), że widok wysokiego budynku naszego Marriota na końcu ulicy przynosi ulgę. Czas odnaleźć nasze łóżka.

Suan Pakkad Palace Museum

Our next destination is Suan Pakkad Palace Museum (Cabbage Farm Palace), another traditional house–museum. It used to be a cabbage farm before it became the residence of Princess Chumbon of Nakhon Sawan in 1952, thus the name. The museum consists of a few traditional teak houses, some of which contain displays of art and furnishings, including Khmer, Hindu and Buddhist items, as well as musical instruments and ancient pottery. The houses are situated in a semi-enclosed Japanese-style garden with a lotus pond.

 

Wracamy do Sky-train, żeby kilka przystanków dalej odwiedzić Muzeum Pałacu Suan Pakkad (tzw. Pałac Farmy Kapusty), kolejny tradycyjny dom-muzeum. Nazwa bierze się stąd, że kiedyś rzeczywiście była to farma kapusty, zanim stała się miejscem rezydencji księżniczki Chumbon Nakhon Sawan w 1952 roku. Muzeum składa się z kilku tradycyjnych domów z drewna tekowego, z których niektóre zawierają eksponaty sztuki i wyposażenia, w tym przedmioty khmerskie, hinduskie i buddyjskie, a także instrumenty muzyczne i starożytną ceramikę. Domy położone są w częściowo ogrodzonym ogrodzie w stylu japońskim ze stawem lotosu.

Perhaps the most interesting is the 17-the century Lacquer Pavilion brought from the monastery near Ayutthaya. It features black and gold-leaf Ramayana murals and scenes from the everyday life of Thai people of the period.  

 

Najciekawszym budynkiem jest tutaj XVII-wieczny Lacquer Pavilion przywieziony z klasztoru w pobliżu Ayutthayi. Znajdują się na nim złocone malowidła przedstawiające sceny z Ramajany oraz z codziennego życia Tajów w tamtym okresie.

Before we go back to the hotel we stop at the MBK (One of the big shopping malls) food island for ice-creams.

 

Zanim wrócimy do hotelu, zatrzymujemy się na wyspie gastronomicznej MBK (jednego z wielkich centrów handlowych) na lody.

John Thompson House

Jim Thompson was an American entrepreneur who re-popularised Thai silk by setting up the Thai Silk Company and exporting the fabric worldwide. It all started from his collaboration with some traditional Muslim silk weavers at the canal-side Ban Khrua. Eventually, he built his own house just opposite the canal. This house is one of the best examples of traditional Thai architecture. Traditional houses were built without nails and painted with the red-brown hue, They also often featured dramatic roofs covered with colourful tiles. Thompson collected art and antiques, many of which still adorn his now turned to the museum house.

In 1967 Thompson disappeared in Malaysia, and the mystery of it has never been solved.

 

Jim Thompson był amerykańskim przedsiębiorcą, który ponownie spopularyzował tajski jedwab, zakładając Thai Silk Company i eksportując tkaniny na cały świat. Wszystko zaczęło się od jego współpracy z tradycyjnymi muzułmańskimi tkaczami jedwabiu, posiadającymi swoje warsztaty w położonej nad kanałem dzielnicy Ban Khrua.  W końcu zbudował własny dom naprzeciwko Ban Krua, po drugiej stronie kanału. Ten dom jest jednym z najlepszych przykładów tradycyjnej architektury tajskiej. Tradycyjne domy budowano bez gwoździ i malowano na czerwono-brązowy odcień, często posiadały one także dramatyczne dachy pokrytymi kolorowymi dachówkami. Thompson kolekcjonował dzieła sztuki i antyki, z których wiele nadal zdobi jego teraz przekształcony w muzeum dom.

W 1967 Thompson zniknął w Malezji, a zagadka tego nigdy nie została rozwiązana.

The museum comprises six teak buildings that were transported to Bangkok from Ayutthaya and other places and reassembled here, in the lush tropical garden.

There is also a small restaurant and a shop.

 

Muzeum składa się z sześciu budynków z drewna tekowego, które zostały przetransportowane do Bangkoku z Ayutthaya i innych miejsc i ponownie zmontowane tutaj, w bujnym tropikalnym ogrodzie. Jest tu także też mała restauracja i sklep.

From here we pass the canal to the Baan Khrua to see the old family-run silk workshops (only two workshops remain still active nowadays). We can see an older lady at looms, trying to keep alive the traditional craft.

 

Z muzeum przechodzimy nad kanałem do Baan Khrua, aby zobaczyć stare rodzinne warsztaty jedwabiu (aktualnie czynne są tylko dwa warsztaty). Przy krosnach widzimy starszą panią, która stara się podtrzymać tradycyjne rzemiosło.