Afernoon tea like no other

We like to spoil ourselves from time to time. OK, make it as often as we can afford. Guilty as charged. And today is our favourite way of spoiling ourselves – an afternoon tea. But not just any afternoon tea. It is an afternoon at The Balmoral”s Palm Court. The place is serene, beautiful, and elegant. Palm trees, glass dome, huge “bonsai-like” trees covered with sparkling lights, walls with hand-painted wallpaper in toned-down colours depicting some verdant scenery, harp playing in the background…

Od czasu do czasu lubimy sobie pofolgować. No dobra, nie od czasu do czasu, tylko dość często, jesteśmy bowiem rozpuszczeni jak dziadowskie bicze. A dziś czeka nas ulubiony sposób na rozpieszczanie siebie – afternoon tea*. Ale nie jakiekolwiek afternoon tea, tylko słynne afternoon tea w hotelu Balmoral.  Palm Court, gdzie serwują posiłek jest bardzo elegancki: palmy, szklana kopuła, drzewka przypominające przerośnięte bonsai, pokryte migoczącymi światełkami, ściany z ręcznie malowaną tapetą w stonowanych kolorach, przedstawiające bujne zielone krajobrazy, harfa grająca w tle…

*Afternoon tea to popołudniowy posiłek, na który zazwyczaj składają się kanapki, ciepłe bułeczki z dżemem i kremem z bardzo tłustej śmietany i asortyment różnych ciast, plus herbata lub kawa.

The selection of teas to choose from is daunting, and we end up trying six different ones! Add to this fresh pastries and fancy sandwiches, a selection of cakes and scones and a glass (or two) of champagne… Plus, Marcin split the beans about my yesterday’s birthday, so extra cake on the top of it all.

Wybór herbat jest powalający i ostatecznie próbujemy sześciu różnych! Do tego świeże wypieki i fantazyjne kanapki, wybór ciast i bułeczek oraz kieliszek (lub dwie) szampana… Na dodatek Marcin wygadał się o moich wczorajszych urodzinach, więc dodatkowe ciasto urodzinowe do tego wszystkiego.

A few hours later, carrying a box full of scones because we did not manage (WE DID NOT MANAGE, just think about it) to eat it all, we stroll to our hotel to get change before we explore more of Edinburgh.

Kilka godzin później, niosąc pudło pełne bułeczek, bo nie daliśmy rady (MY NIE DALIŚMY RADY, MY) zjeść wszystkiego, toczymy się do hotelu, żeby się odświeżyc przed dalszym zwiedzaniem.

Ah, I forgot to mention bathrooms are something else , too ;)

Zapomniałam tylko dodać, że łazienka też była… specyficzna ;)

Old City adventures

Our meeting point for the Mercat Tours is at Parliament square, which is part of the Edinburgh Royal Mile. The Adam Smith's (the father of economics) statue stands here, outside St Giles Cathedral. We still have a little time to spend, so we wander around some narrow closes.

Nasze miejsce zbiórki dla wyprawy z  Mercat Tours znajduje się na Parliament Square, który jest częścią Edinburgh Royal Mile.  Nasza uwagę zwraca tutaj posąg Adama Smitha (ojca ekonomii), który najduje się przed katedrą św. Idziego. Mamy jeszcze trochę czasu do umówionej godziny spotkania, więc kręcimy się chwilę po wąskich zaułkach starego miasta.

And then we meet the Mercat Tours’ guide, who takes us to one of the oldest and deepest city's vaults.  The vaults – the system of underground caves - were built in the 18th Century beneath the South Bridge. We have a chance to listen about the city's history as well as about many ghosts who supposedly made their appearance in the vaults. No cheap tricks, fortunately, and the guide is a pretty good storyteller.

We ticked off a lot of things today, it seems, and now it is time to refresh ourselves and head for the evening meal.

A potem spotykamy przewodnika Mercat Tours, który zabiera nas do jednego z najstarszych i najgłębszych podziemi miasta. Ten system podziemnych jaskiń został zbudowany w XVIII wieku pod Mostem Południowym. W trakcie zwiedzania mamy okazję posłuchać o historii miasta, a także o wielu duchach, które podobno pojawiły się w podziemiach. Na szczęście wycieczka nie uwzględnia żadnych tanich sztuczek, a przewodnik jest całkiem niezłym opowiadaczem.

Tak więc zobaczyliśmy dzisiaj całkiem sporo rzeczy, a teraz nadszedł czas, aby się odświeżyć i udać na wieczorny posiłek.

St Cuthbert’s Church

We went to find a nice cafe, but we stopped a few times on the way. First, within a large churchyard that bonds Princess Street Gardens with Lothian Road, at the foot of the castle rock, we found St Cuthbert’s Church, also known as West Kirk. This church was damaged and rebuilt many times. The current building was built in the XIX century in cream sandstone, and its most immense pride are stained glass windows, including one by Tiffany.

Poszliśmy szukać przyjemnej kafejki, ale po drodze bylo kilka innych wartych obejrzenia rzeczy. Na dużym dziedzińcu przykościelnym, który łączy Princess Street Gardens z Lothian Road, u podnóża zamkowej skały, znależliśmy skościół św. Cuthberta, znany również jako West Kirk. Kościół ten był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Obecny budynek został zbudowany w XIX wieku z kremowego piaskowca, a jego największą ozdobą są witraże, w tym jeden autorstwa Tiffany'ego.

Hampton Court Palace

Today we have a bit of a treat.  A grade I royal palace 12 km away from the central London, and in the past one of the most favoured residences of king Henry VIII.  We are visiting The Hampton Court Palace.   “Divorced, beheaded, died, divorced, beheaded, survived” I hum to remind myself the fate of his 6 wives.

Dzisiaj odwiedzamy dość specjalne miejsce.  Pałac królewski oddalony o 12 km od centrum Londynu, w przeszłości jedna z ulubionych rezydencji króla Henryka VIII. To oczywiście Pałac Hampton Court. „Divorced, beheaded, died, divorced, beheaded, survived” nucę pod nosem, żeby przypomnieć sobie los jego sześciu żon.

The palace gained its importance when the Cardinal Thomas Wolsey rebuilt it according to his ambitious plans, creating a lavish residence worth the king. Only the King noticed it, too, and the cardinal had two choices left: to hand it over or to have it taken by force. He chose the first option.

Due to the King William III’s rebuilding the palace as seen today is built in two contrasting architectural styles- domestic Tudor and Baroque.  

The palace houses many works of art and furnishings from the Royal Collection, the property of Her Majesty Queen Elizabeth II, mostly dating from the early Tudor times (Renaissance) and late Stuart to early Georgian period.

Pałac zyskał na znaczeniu, gdy kardynał Thomas Wolsey przebudował go zgodnie ze swoimi ambitnymi planami, tworząc wystawną rezydencję wartą rodziny królewskiej. Taki tylko szkopuł, że król też to zauważył, a kardynałowi pozostały wtedy dwie możliwości: oddać pałac lub mieć go odebranego siłą. Wybrał opcję pierwszą.

W związku z przebudową króla Wilhelma III obecny pałac zbudowany jest w dwóch kontrastujących ze sobą stylach architektonicznych – rodzimym stylu Tudorów oraz barokowym.

W pałacu znajduje się wiele dzieł sztuki i wyposażenia z Królewskiej Kolekcji, należącej do Jej Królewskiej Mości królowej Elżbiety II, w większości datowanych od wczesnych czasów Tudorów (renesans) i późnej epoki Stuartów do wczesnego okresu georgiańskiego.

We start out journey from the Henry VIII’s apartments. The Great Hall, England's greatest medieval hall (32x12m) and once King Henry VIII's dining room, is still decorated with the tapestries hung here to impress visiting ambassadors.

The Great Watching Chamber’s old ceiling and tapestries survived unchanged, whilst other elements were changed by the William III.

Nasze zwiedzanie zaczynamy od apartamentów Henrego VIII. The Great Hall, największa średniowieczna sala królewska Anglii (32x12 m), a niegdyś sala bankietowa króla Henryka VIII, wciąż jest ozdobiona gobelinami wieszanymi tu, aby zaimponować odwiedzającym pałac ambasadorom.

W następnym pomieszczeniu (The Great Watching Chamber) naścienne gobeliny i bogaty sufit przetrwały nietknięte, podczas gdy inne elementy zostały zmienione podczas przebudowy palacu przez Willama III.

The Queen’s staircase is decorated with a painting of Charles I as Apollo. The grand marble stairs with rather impressive wrought iron balustrade lead to the apartments of George II and Queen Caroline.

Wielki obraz przedstawiający króla Karola I jako Apolla zdobi klatkę schodowa królowej. Marmurowe schody z balustradą z kutego żelaza prowadzą do apartamentów Jerzego II i królowej Karoliny.

The section of the palace called the Georgian Story allow us to wander the rooms of George II and Queen Caroline.

Trasa zwiedzania o nazwie Georgian Story pozwala nam obejrzeć różne pokoje Jerzego II i Królowej Karoliny.

King George II and his wife, Queen Caroline

Krol Jerzy II i jego żona, królowa Karolina

King George I spent the summers of 1717 and 18 at Hampton Court trying to outshine his son’s court. He would dine in public twice a week to display his magnificence and good health to his subjects. The room depicted below was thus called Public Dining Room.

Król Jerzy I spędził okres letni 1717 i 1718 roku w Hampton Court, próbując przyćmić dwór swojego syna. Dwa razy w tygodniu jadał publicznie, aby pokazać poddanym swoją wspaniałość i dobry stan zdrowia. Pokój na zdjęciu niżej nazywa się więc Public Dining Room.

We go through many other rooms, including Queen’s Private Bedchamber, Dressing Room, Bathroom and Closet. (Some rooms are really dark, as you can judge by the pictures’ quality.)

Przechodzimy także przez wiele innych pokoi, w tym prywatną sypialnię królowej, jej garderobę i łazienkę. (Niektóre pokoje są bardzo ciemne, co niestety odbiło się na jakości zdjęć).

To get to the William III’s Apartments we go through the impressive King’s Staircase. The paintings on the wall and ceiling depict the story of a competition between Julius Cesar and Alexander the Great and were created by an Italian artist, Antonio Verrio.

Aby dostać się do Apartamentów Williama III przechodzimy przez imponującą Królewską Klatkę Schodową. Malowidła na ścianie i suficie przedstawiają historię rywalizacji Juliusza Cezara z Aleksandrem Wielkim i zostały stworzone przez włoskiego artystę Antonio Verrio.

From here, we go through the lofty baroque rooms of the king.

Stąd przechodzimy przez bogate barokowe komnaty króla.

We pass the Fountain Court and stop for a moment at the Clock Court with its colonnade and Henry VIII’s 500-year-old astronomical clock.

Mijamy Dziedziniec Fontanny i zatrzymujemy się na chwilę przy Dziedzińcu Zegarowym z kolumnadą i 500-letnim zegarem astronomicznym Henryka VIII.

It is time for a late lunch, so we sit at the bench in front of the café and destroy some toasts and scones with clotted cream. The moods were good before; they are even better now.

Pora na późny lunch, więc siadamy na ławce przed kawiarnią i pożeramy tosty oraz „cream tea” (słodkie bułeczki z dżemem i kremem z bardzo tłustej śmietany). Już wcześniej nastroje były dobre; teraz są jeszcze lepsze.

In the Henry VIII’s kitchens, we listen about the processes used to cook the huge quantities of food required to feed the inhabitants of Hampton Court Palace each day.

W kuchniach Henryka VIII słuchamy o procesach wykorzystywanych do gotowania ogromnych ilości żywności potrzebnej do wykarmienia mieszkańców Pałacu Hampton Court każdego dnia.

The Hampton Court Palace Gardens take space of 60 acres with another 750 acres of tranquil royal parkland.

Ogrody pałacowe Hampton Court zajmują powierzchnię 60 akrów, a kolejne 750 akrów to park królewski.

Blewo yo can see one of the Palace's sunken gardens. In the background is William III's Banqueting House.

Na zdjęciach poniżej jeden z “ukrytych” ogrodów Pałacu. W tle znajduje się Dom Bankietowy Wilhelma III.

Wat Mahathat

After lunch, we head to another great temple, but one usually not visited by crowds -  Wat Mahathat. It is the most important Buddhist learning centre in Thailand (some say in Southeast Asia), run by the Mahanikai monastic sect.  Wat Mahathat is one of the six temples of the highest grade in Bangkok and it enshrines the relics of the Buddha (in the Mondop).

The Wat Mahathat’s bot (the most sacred building) is one of the largest in Thailand. In this building, new monks are ordained into monkhood. The temple has an impressive collection of Buddha statues, both sitting and standing. In the courtyard, a large Khmer style prang tower can be seen.

In the first image below the ordination hall is on the right, the vihara on the left and the Mondop at the back.

Po lunchu udajemy się do kolejnej ważnej świątyni, chociaż zwykle nie odwiedzanej przez tłumy – Wat Mahathat. Jest to najważniejsze centrum nauki buddyzmu w Tajlandii (niektórzy twierdzą, że w całej Azji Południowo-Wschodniej), prowadzone przez sektę klasztorną Mahanikai. Wat Mahathat jest jedną z sześciu najwyższej klasy świątyń w Bangkoku i zawiera relikwie Buddy.

Bot Wat Mahathat (najświętszy budynek) jest jednym z największych w Tajlandii. To w tym budynku nowi mnisi są wyświęcani do stanu zakonnego. Świątynia ma także imponującą kolekcję posągów Buddy, zarówno siedzących, jak i stojących. Na dziedzińcu można zobaczyć dużą wieżę prang w stylu Khmerów. Na pierwszym zdjęciu poniżej sala święceń znajduje się po prawej stronie, vihara po lewej, a Mondop z tyłu (tj. na wprost).