Greem café, Yeonnam-dong 223-14

Today, we started by visiting a famous Greem café, also known as Yeonnam-dong Café 223-14, inspired by the Korean drama “W – Two Worlds”, in which the main characters enter a fantasy webtoon world. The interior of the café is unique, with a predominantly white colour scheme accented with black pencil-like outlines on everything from the walls, chairs and tables to the cups and plates.

Dzisiejszy dzień rozpoczęliśmy od wizyty w słynnej kawiarni Greem, znanej również jako Yeonnam-dong Café 223-14, inspirowanej koreańskim dramatem „W – Two Worlds”, w której główni bohaterowie przenoszą się do dwuwymiarowego świata webtoonu. Wnętrze kawiarni jest wyjątkowe, z dominującą białą kolorystyką akcentowaną czarnymi ołówkowymi konturami na wszystkim dookoła, od ścian, krzeseł i stołów po filiżanki i talerze.

My grape tea is delicious and so are the cakes that are light as a feather and not too sweet. Overall, I have to say that Korean cafes surpass those we are familiar with in Europe.

Moja herbata winogronowa jest pyszna, podobnie jak ciasta, które są lekkie jak piórko i nie są nadmiernie słodkie. Ogólnie musimy przyznać, że koreańskie kawiarnie o niebo przewyższają te, które znamy z Europy.

Tongin market and Ikseondong

Next up on our adventure is Tongin Market (통인 시장), a vibrant spot where you can snag some delicious food, including traditional sweets, all while using Yeopjeong—cute little brass coins worth 500 won each. These days, Tongin Market is home to around 75-80 vendors, mainly restaurants and grocery stalls, all nestled along a cozy 200-meter covered alleyway. We decided to treat ourselves to some scrumptious Korean doughnuts and a sweet crunchy nut candy called yeot-gangjeong (엿강정), made with rice syrup.

Kolejnym punktem dnia jest Tongin Market (통인 시장), tętniące życiem miejsce, w którym można kupić pyszne jedzenie, w tym tradycyjne słodycze, a wszystko to za pomocą Yeopjeong —małych mosiężnych monet o wartości 500 wonów. Obecnie na Tongin Market działa około 75-80 sklepów, głównie restauracji i straganów spożywczych, a wszystkie są przycupnięte wzdłuż 200-metrowej zadaszonej alejki. Jemy pyszne koreańskie pączki i kupujemy też słodkie chrupiące orzechowe słodycze o nazwie jotkandzon (엿강정), zrobione przy użyciu syropu ryżowego.

After that, we headed over to Ikseondong, a charming neighbourhood brimming with quirky shops, delightful restaurants, and inviting cafes, all housed in lovely traditional hanoks.

Następnie udaliśmy się do Ikseondong, uroczej dzielnicy pełnej niecodziennych sklepów, restauracji i przytulnych kawiarni, mieszczących się w pięknych tradycyjnych hanokach.

Huynu picks Tteuran Teahouse as our next stop. As we step through the heavy wooden doors and wander past a cute, plant-filled courtyard, we enter a warm and welcoming interior where wood takes centre stage—from the beams and pillars to the furniture and flooring. The menu is a tea lover’s dream, featuring five pages of different blends, from medicinal concoctions to wild leaves and flowers. After picking our favourites, we settle in to escape the heat outside and enjoy some nice conversation.

Huynu wybiera Tteuran Teahouse jako nasz następny przystanek. Przechodzimy przez ciężkie drewniane drzwi i mijamy uroczy, pełen roślin mini dziedziniec aby wejść do ciepłego i przyjaznego wnętrza, w którym drewno zajmuje centralne miejsce — od odsłoniętych belek i filarów po meble i podłogi. Menu to marzenie każdego miłośnika herbaty - zawiera pięć stron różnych naparów, od leczniczych mikstur po dzikie liście i kwiaty. Po wybraniu naszych herbatek siadamy, aby uciec na chwilę od upału na zewnątrz i cieszyć się miłą rozmową.

Sanctuary of Truth

The sanctuary of truth is a continuously built (starting from 1981, and predicted to be finished around 2025) “temple-like” museum sponsored by a late Thai businessman (who is also responsible for Muang Boran and Erawan Museum). The place is sometimes described as the Ayutthaya Kingdom and through its architecture and sculptures, it reflects many Buddhism and Hindu beliefs, although the main idea is to represent some universal human ideals and moral rules. You can also notice elements of Thai, Indian, Chinese and Cambodian myths and legends incorporated into this enormous story-telling endeavour.

Sanktuarium prawdy jest nieustannie budowanym (począwszy od 1981 roku, a jego zakończenie przewiduje się około 2025 r.) przypominającym świątynię muzeum sponsorowanym przez nieżyjącego już tajskiego biznesmena (odpowiedzialnego również za Muang Boran i Erawan Museum). Miejsce to jest czasami określane jako Królestwo Ayutthaya, a poprzez swoją architekturę i rzeźby odzwierciedla wiele wierzeń buddyzmu i hinduizmu, chociaż główną ideą jest reprezentowanie uniwersalnych ludzkich ideałów i zasad moralnych. Można również zauważyć elementy mitów i legend tajskich, indyjskich, chińskich i kambodżańskich włączone do tego ogromnego przedsięwzięcia narracyjnego.

The “temple” is constructed entirely from wood and all its intricate sculptures and decorations are hand-curved. Various types of wood are used, including redwood, mahogany, and teak which are reflected in different colours of the sculptures - from deep ochre, through various shades of brown to grey. Interestingly, the old technique of attaching wood according to ancient Thai craftsmanship is used instead of nails. It is possible to see the workers sculpting figures for the next section of the building and the explanation of how various parts of the wood are attached is also provided.

„Świątynia” jest w całości zbudowana z drewna, a wszystkie jej misterne rzeźby i dekoracje są wykonane ręcznie. Wykorzystane zostały tu różne gatunki drewna, m.in. sekwoja, mahoń i drewno tekowe, co widać m.in. w różnych kolorach rzeźb – od głębokiej ochry, poprzez różne odcienie brązów, aż po szarości. Co ciekawe, zamiast gwoździ zastosowano technikę mocowania drewna według starożytnego tajskiego rzemiosła. Na terenie muzeum można obserwować, jak robotnicy rzeźbią figury do następnej części budynku, a także zobaczyć, w jaki sposób są przymocowane do siebie różne części drewna.

The temple faces the sea on one side and an artificial lake on the other. Even with the scaffoldings in a few places the building is a proper visual extravaganza. The more you look, the more you see and there is not a moment for the eyes (and brain) to rest.

Świątynia z jednej strony dochodzi do samego brzegu morza a z drugoej graniczy ze sztucznym jeziorkiem.

Nawet z rusztowaniami w kilku miejscach budynek jest prawdziwą wizualną ekstrawagancją. Im więcej patrzysz, tym więcej widzisz i ani oczy ani mózg nie nie mają chwili na odpoczynek.

The interior is just one huge piece of art. You simply do not know where one sculpture ends and another begins. This art tells about so many things that I am sure during this one visit we absorbed only a small bit of it, even though we wandered around for a good few hours. Truth, just like the sun and moon will never remain hidden for long. Materialistic pleasures will not make you fulfilled and cannot make you happy for long. The goodness of the heart will leave a permanent mark whilst the beauty of the body will be gone before you blink your eyes. Humans cannot survive without nature. Parental love is perfect even in its imperfections. And so on, and so on. The only blot on the landscape of this beautiful experience is the elephants’ rides offered to the visitors. What a shame.

Wnętrze monumentu to jedno wielkie dzieło sztuki. Trudno rozróżnić, gdzie kończy się jedna rzeźba, a zaczyna kolejna. Poprzez sztukę mówi się tu o tak wielu rzeczach, że  na pewno podczas tej jednej wizyty odebraliśmy tylko niewielką część przekazu, mimo że chodziliśmy po wnętrzu przez dobrych kilka godzin. „Prawda, podobnie jak słońce i księżyc, nigdy nie pozostaną w ukryciu na długo. Materialistyczne przyjemności nie zapewnią nam poczucia spełnienia i nie sprawią, że będziemy szczęśliwi. Dobroć serca pozostawi trwały ślad, podczas gdy piękno ciała zniknie. Ludzie nie mogą przetrwać bez natury. Miłość rodzicielska jest doskonała nawet w swoich niedoskonałościach.” I tak dalej, i tak dalej.

Jedyną łyżką dziegciu w miodzie tego pięknego przekazu są przejażdżki słoniami oferowane zwiedzającym. Jaka szkoda, byłoby o tyle etyczniej bez nich.

 We can see our hotel from the temple

Jesteśmy w stanie zobaczyć swój hotel z terenu świątyni

At some point we take a break, sit in the shadow  and demolish a few lime squashes and fresh coconuts.

W którymś momencie robimy sobie przerwę, siadamy w cieniu drzew i osuszamy kilka szklanek świeżo wyciskanego soku z limonek z kruszonym lodem i swieży sok z kokosa.

We go back to the exit through the forested area full of sculptures, on the opposite side of the lake.

Wracamy do wyjścia zalesionym  i gęsto poprzetykanym rzeźbami kawałkiem terenu po drugiej stronie jeziora.

Golden Tulip

After another great breakfast, gym, and some lazy time at the swimming pool we bid our farewell to Conrad and took a Taxi to Pattaya. The first hotel we are staying at here is Golden Tulip Resort, chosen because of its vicinity to the Sanctuary of Truth. Actually, the sanctuary is well visible from the corner room we booked. Here is the first glance at our room before we head off for sunset and dinner at the Horizon.

Po kolejnym wspaniałym śniadaniu, siłowni i lenistwie na basenie pożegnaliśmy się z Conradem i wzięliśmy taksówkę do Pattayi. Pierwszym hotelem, w którym się tu zatrzymaliśmy, jest Golden Tulip Resort, wybrany ze względu na swoje polożenie niedaleko od Sanktuarium Prawdy. Sanktuarium jest zresztą dobrze widoczne z zarezerwowanego przez nas narożnego pokoju. Oto pierwszy rzut oka na nasz pokój, zanim wyruszymy na zachód słońca i kolację w Horizon.

Liu

Our first dinner is in the hotel restaurant, Liu.  We simply could not ignore it. Liu is one of the most famous Chinese restaurants in Bangkok and it features contemporary variations of Cantonese cuisine with a dash of Shanghainese and Sichuan influence. It is probably the most famous for its Dim Sum buffet, with a huge variety of Dim Sum to indulge in. But at lunchtime we had other things to do, so we decided to pop in for dinner.

The interior is dominated by woods, reds and exposed brick, and it is a mixture of traditional with modern and sleek.

Nasza pierwsza kolacja jest w hotelowej restauracji Liu. Nie mogliśmy jej zignorować, bo Liu to jedna z najsłynniejszych chińskich restauracji w Bangkoku, oferująca współczesne wariacje kuchni kantońskiej z domieszką wpływów szanghajskich i syczuańskich. Liu jest prawdopodobnie najbardziej znana ze swojego bufetu Dim Sum serwowanego w porze lunchu. Ale w porze lunchu robiliśmy inne rzeczy, więc postanowiliśmy przyjść na kolację.

W wystroju wnętrza dominuje drewno, czerwień i odsłonięta cegła, trochę tradycji, trochę nowoczesnej elegancji.

The friendly staff members brought marinated nuts and sauces to make waiting more pleasant, orange juice and beer that we initially ordered, and left us with a very big menu so that we could make our food choices. That was a bit tough, to be honest.

Przyjazny personel przyniósł nam marynowane orzechy i sosy jako czekadełko oraz sok pomarańczowy i piwo, które początkowo zamówiliśmy, i zostawili nas z bardzo dużym menu, żebyśmy sobie wybrali, co chcemy pożreć. Szczerze mówiąc, z tą długą listą kuszących rzeczy było to trochę trudne.

Finally, we decided to start with a seafood thick soup and as mains, we chose steamed snow fish with wild mushroom, dates and cordyceps flowers and Angus beef with purple sweet potato.

The food was delicious and the portions very generous, but still we did not want to skip the dessert (because we are greedy). And thus, we had a chance for the first time to try famous birds’ nests, double-boiled, with ginkgo nuts and coconut milk. I will not lie here, I still cannot decide where I am with it. It was not nasty, but I have to try it again to decide if it excites me enough.

We also had, very delicious, mango pudding. And all of it was followed by Jasmin queen-green tea for me and Singapore white tea (with roses and berries) for Marcin. That was probably too much food but who cares.

Ostatecznie zdecydowaliśmy się zacząć od gęstej zupy z owocami morza, a jako dania główne wybraliśmy rybę śnieżną na parze z grzybami, daktylami i kwiatami kordycepsu oraz wołowinę Angus z fioletowym batatem.

Jedzenie było pyszne, a porcje bardzo duże, ale i tak nie chcieliśmy rezygnować z deseru (bo jesteśmy pasibrzuchy). I tak po raz pierwszy mieliśmy okazję spróbować słynnych ptasich gniazd, podwójnie gotowanych, z orzeszkami miłorzębu i mlekiem kokosowym. Nie będę tu kłamać, nadal nie mogę się zdecydować, gdzie ja z tymi gniazdami jestem. Na pewno nie były niedobre, ale muszę spróbować ich jeszcze raz, aby zdecydować, czy są wystarczająco interesujące. Wzięliśmy także bardzo pyszny deser z mango. A po wszystkim zielona jaśminowa herbata dla mnie i biała singapurska (z różami i jagodami) dla Marcina. W tym posilku było prawdopodobnie dużo za dużo jedzenia, ale kogo to obchodzi na urlopie....