Wat Pho part 1

Today we go back to Rattanakosin Island, just a bit south of the Grand Palace, to visit one of Bangkok’s oldest and largest temples - Wat Pho ( or if you prefer Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). As we arrive at the opening hours the temple is blissfully empty.

This temple complex contains the biggest collection of Buddha statues and images (more than 1000), including a famous 46-m-long reclining Buddha.

The temple grounds contain four great chedis, 91 small chedis, two belfries, a bot (central shrine), some halls (viharas) plus some other buildings, gardens, and a small temple museum.

We wander around between the golden spires piercing the sky, their rich decorations glistening in the sun, passing Chinese figures (they are a bit like from a different fairy taile), temple cats, cloisters and many, many fancy doors.

Dziś wracamy na wyspę Rattanakosin, udając się nieco na południe od Wielkiego Pałacu, aby odwiedzić jedną z najstarszych i największych świątyń Bangkoku - Wat Pho (Wat Phra Chetuphon Wimon Mangkhalaram Rajwaramahawihan). Na miejsce docieramy tuż po otwarciu, kiedy świątynia jest jeszcze pusta i możemy oglądać wszystko bez przepchania się przez tłumy.

Ten kompleks świątynny zawiera największą kolekcję posągów i obrazów Buddy w Bnagkoku (ponad 1000), w tym posąg słynnego 46-metrowego leżącego Buddy.

Na terenie świątyni znajdują się cztery wielkie chedi (kaplice), 91 małych chedi, dwie dzwonnice, bot (centralna świątynia), kilka sal (viharas) oraz kilka innych budynków, ogrodów i małe muzeum świątynne.

Spacerujemy między przeszywającymi niebo złotymi iglicami, ich bogate zdobieniami połyskujące w słońcu jak cekiny na ludowej sukience, mijamy chińskie postacie trochę jakby nie z tej bajki, świątynne koty, krużganki i wiele, wiele fantazyjnych drzwi.

Phra Ubosot, or ordination hall (bot), is the main hall of the temple, used for performing rituals and thus the most sacred building of the whole complex. At this time of day, the golden and mirror decorations cause beautiful light reflections on the bot’s walls.

Inside, the ashes of Rama I are hidden in the three-tiered gold and crystal pedestal, on which a huge Ayuthaya-era gilded Buddha statue made of the gold-copper alloy, Phra Buddha Deva Patimakorn is located. Over the statues, a nine-tiered umbrella represents the authorities of Thailand.

It is also worth paying the attention to beautiful murals depicting the Ramakien (see the video clip at the end of the next entry). 

The ubosot is enclosed by a low wall punctuated by gateways guarded by mythological lions. 

Phra Ubosot, czyli sala święceń (bot), to główna sala kompleksu świątynnego, służąca do odprawiania rytuałów, a tym samym najświętsza budowla całego kompleksu. O tej porze dnia kryształowe i złote ozdoby kompleksu świątynnego powodują odbjanie się świateł na ścianach botu.

Wewnątrz, prochy Ramy I ukryte są tu w trójpoziomowym, zrobionym ze złota i krysztalu  piedestale, na którym znajduje się ogromny, złocony posąg Buddy z czasów Ayuthaya, wykonany ze stopu złota i miedzi, Phra Buddha Deva Patimakorn. Nad posągami dziewięciopoziomowy parasol reprezentuje władze Tajlandii. Warto również zwrócić uwagę na piękne murale przedstawiające Ramakien (zobacz wideoklip na końcu następnego wpisu).

Ubosot jest otoczony niskim murem, przerywanym bramami strzeżonymi przez mitologiczne lwy.

Phra Rabiang is a double cloister that contains around 400 images of Buddha from northern Thailand. Of these Buddha images, 150 are on the inner side of the cloister and the rest are on the outer side. These Buddha figures, some standing and some seated, are evenly mounted on matching gilded pedestals.

Phra Rabiang to podwójny krużganek, który zawiera około 400 wizerunków Buddy z północnej Tajlandii. Z tych wizerunków 150 znajduje się po wewnętrznej stronie krużganka, a pozostałe po zewnętrznej stronie. Postacie Buddy, niektóre stojące, a niektóre siedzące, są równo zamontowane na dopasowanych pozłacanych cokołach.

The cloister is intersected by four viharas, one in each direction. The vihara in the east contains an eight-metre tall standing Buddha, originally from Ayutthaya. In its antechamber is Buddha Maravichai, sitting under a bodhi tree. The one on the south has five disciples seated in front, listening to his first sermon. The vihara on the west contains a small museum.

Kruzganek przecinają cztery wihary, po jednej w każdą stronę świata. Wihara na wschodzie zawiera ośmiometrowego stojącego Buddę, pochodzącego z Ayutthayi. W jej przedsionku znajduje się Budda Maravichai, siedzący pod drzewem bodhi. Buddha w wiharze na południu ma pięciu uczniów siedzących z przodu i słuchających jego pierwszego kazania. Wihara na zachodzie zawiera małe muzeum.

In the courtyard outside the main hall, there are also four towers known as phra prang. Each of them is tiled with marble and contains four Khmer-style statues which are the guardian divinities of the Four Cardinal Points.

Na dziedzińcu przed Phra Ubosot  znajdują się również cztery wieże zwane phra prang. Każda z nich jest wyłożona marmurem i zawiera cztery posągi w stylu Khmerów, które są bóstwami opiekuńczymi Czterech Punktów Kardynalnych.

Temple cats sleep in the shadows, many are are not too afraid of us.

Świątynne koty śpią w zacienionych miejscach. Większość nie boi się za bardzo ludzi.

Krua Aroy Aroy and a Timil temple

For the dinner, we chose nearby Krua Aroy Aroy, a small family-run restaurant, where I order green curry (always a safe option), and Marcin a fish. He was a bit surprised when his fish was served... cold. Whoops. We also ordered some herbal-fruit drinks but they happened to be sugar-saturated solutions. Not the best dinner ever, but not the reason to cry.

Na obiad wybraliśmy pobliską Krua Aroy Aroy, małą rodzinną restaurację, w której zamawiam zielone curry (zawsze bezpieczna opcja) a Marcin smażoną rybę. Trochę się zdziwił gdy jego rybę podano... na zimno. Ups. Zamawiamy też napoje ziołowo-owocowe, które okazują się roztworami nasyconymi cukru. Nie jest to najlepszy  tajski obiad na świecie, ale też nie powód do lamentów.

Opposite the restaurant, there is Sri Mariamman Temple  (Maha Uma Devi) from 1860. The main Tamil temple in Bangkok, is as always beautifully flamboyant, featuring a 6m tall façade with sculptures of various Hindu deities.

And now we are so tired that seeing the tall building of our Marriot at the end of the street is a relief. It is bedtime for sure.

Naprzeciw restauracji znajduje się Hinduska Świątynia Sri Mariamman (Maha Uma Devi) z 1860 roku. Ta główna świątynia Tamilów w Bangkoku jest jak wszystkie tamilskie światynie ekstrawagancko kolorowa, z 6-metrową fasadą pokrytą rzeźbami różnych hinduskich bóstw.

Ogladamy światynie i dopada nas takie zmęczenie (może to skutek wypicia wiadra cukru pod pozorem napoju z hibiskusa), że widok wysokiego budynku naszego Marriota na końcu ulicy przynosi ulgę. Czas odnaleźć nasze łóżka.

Suan Pakkad Palace Museum

Our next destination is Suan Pakkad Palace Museum (Cabbage Farm Palace), another traditional house–museum. It used to be a cabbage farm before it became the residence of Princess Chumbon of Nakhon Sawan in 1952, thus the name. The museum consists of a few traditional teak houses, some of which contain displays of art and furnishings, including Khmer, Hindu and Buddhist items, as well as musical instruments and ancient pottery. The houses are situated in a semi-enclosed Japanese-style garden with a lotus pond.

Wracamy do Sky-train, żeby kilka przystanków dalej odwiedzić Muzeum Pałacu Suan Pakkad (tzw. Pałac Farmy Kapusty), kolejny tradycyjny dom-muzeum. Nazwa bierze się stąd, że kiedyś rzeczywiście była to farma kapusty, zanim stała się miejscem rezydencji księżniczki Chumbon Nakhon Sawan w 1952 roku. Muzeum składa się z kilku tradycyjnych domów z drewna tekowego, z których niektóre zawierają eksponaty sztuki i wyposażenia, w tym przedmioty khmerskie, hinduskie i buddyjskie, a także instrumenty muzyczne i starożytną ceramikę. Domy położone są w częściowo ogrodzonym ogrodzie w stylu japońskim ze stawem lotosu.

Perhaps the most interesting is the 17-the century Lacquer Pavilion brought from the monastery near Ayutthaya. It features black and gold-leaf Ramayana murals and scenes from the everyday life of Thai people of the period.  

Najciekawszym budynkiem jest tutaj XVII-wieczny Lacquer Pavilion przywieziony z klasztoru w pobliżu Ayutthayi. Znajdują się na nim złocone malowidła przedstawiające sceny z Ramajany oraz z codziennego życia Tajów w tamtym okresie.

Before we go back to the hotel we stop at the MBK (One of the big shopping malls) food island for ice-creams.

Zanim wrócimy do hotelu, zatrzymujemy się na wyspie gastronomicznej MBK (jednego z wielkich centrów handlowych) na lody.

The Golden Mount

Before we can see the Golden Mount temple (Phu Thao Kong), we can hear it. It is due to hundreds of bells singing in the wind. We look up at the golden spire of the chedi glistening in the sun. This is where we need to climb.

Zanim zobaczymy świątynię znana jako Golden Mount (Phu Thao Kong), możemy ją usłyszeć. Dzieje się tak za sprawą setek dzwonków śpiewających na wietrze. Patrzymy w górę, za głosem dzwonków i widzimy złotą iglicę chedi, błyszczącą w słońcu. To tam musimy się teraz wspiąć. 

The mount was made from the earth dug out during creation of the Bangkok canal (klorng) and piled up to build a big tall stupa. However, as the hill grew its own weight started to be problematic for the soft soil beneath. The project was thus abandoned. Later on, the trees were added to stop the erosion and smaller gilded chedi was built on the top of the hill. The concrete walls on the outside of the Golden Mount were added in the 1940s.

Kopiec, na którym wznosi się świątynia został usypany z ziemi wykopanej podczas tworzenia kanałów w Bangkoku (klorng) a na jego szczycie miała być zbudowana wysoka stupa. Jednak w miarę jak wzgórze rosło, jego ciężar zaczął być problematyczny dla miękkiej gleby pod nim. Projekt został więc porzucony. Jakiś czas później dodano drzewa, aby powstrzymać erozję, a na szczycie wzgórza zbudowano mniejsze chedi z pozłacaną kopułą. Betonowe ściany na zewnątrz Golden Mount zostały dodane w latach 40. XX wieku.

After buying our tickets, we take a gentle climb in the shadows of trees and cooled by tiny droplets of steam coming from the rock gardens packed with lush exotic plants, (often bizarre) statues, streams and miniature waterfalls. There are 344 steps from the base of the mount to the terrace at the top snaking quite gently around the hill.

Po kupiniu biletów idziemy ścieżką łagodnie wspinającą się na kopiec, chronieni od słońca w cieniu drzew i w podmuchach pary wydobywającej się z ogrodów skalnych pełnych bujnych egzotycznych roślin, wszelkiego rodzaju statuetek, strumyków i miniaturowych wodospadów. Od początku drogi do tarasu na szczycie prowadzą 344 stopnie wijące się dość łagodnie wokół wzgórza.

There is a great 360-degress view on Bangkok from the chedi. We stayed up on the top for a little while enjoying the breeze, the cacophony of bells and the very pleasant view. Then we walked around inside the temple to hide for a bit longer from the relentless sun and to admire all the details.

Z chedi roztacza się wspaniały panoramiczny widok na Bangkok. Pokręciliśmy się przez chwilę na samej górze, zanurzeni w kakofonii dźwięków setek dzwonków, korzystając z chłodnego zefirku i ciesząc oczy przyjemnym widokiem na miasto. A potem na spokojnie obeszliśmy wnętrze świątyni, chowając się na chwilę przed palącym słońcem i podziwiając wszystkie detale.

After descending (there is a different flight of stairs leading down) we first get to the sanctuary of vultures. Wat Saket below the Golden Munt, the oldest temple of Bangkok, was used as the Old City’s crematorium during 19th-century epidemics (cholera). If the families of the deceased were too poor to pay for the ceremony, their bodies were left for vultures to feed upon. Even if they could pay, there were so many bodies they could not all be cremated on time. There is a memorial depicting this gore story here.

Po zejściu ze wzgórza (w dół prowadzi inny ciąg schodów niż do góry) najpierw trafiamy do sanktuarium sępów. Wat Saket, najstarsza świątynia Bangkoku, położona u stóp Golden Mount, była używana także jako krematorium podczas XIX-wiecznych epidemii cholery. Jeśli rodziny zmarłych były zbyt biedne, aby zapłacić za ceremonię, ich ciała pozostawiano do żerowania sępom. Nawet gdy krewni mogli zapłacić, czasami było tak wiele ciał, że nie wszystkie mogły zostać skremowane na czas. W sanktuarium znajduje się  wystawa przedstawiająca tą krwawą historię.

We descend somewhat more and find the shrine with Luang Por To, large iron gilded meditating Buddha statue. The nearby trees are covered with golden leaves with prayers and wishes.

Schodzimy jeszcze niżej i znajdujemy sanktuarium z Luang Por To, dużym pozłacanym posągiem medytującego Buddy odlanym z żelaza. Pobliskie drzewa pokryte są złotymi liśćmi z modlitwami i życzeniami.

We also visit a nearby cave belonging to the Bamiyan Museum that contains figures of Buddha, including a giant one.

Odwiedzamy jeszcze pobliską grotę należącą do Muzeum Bamiyan, gdzie znajdują się postacie Buddy, w tym jedna gigantycznych rozmiarów.

Finally, we go to the Wat Saket itself. It is a bit on the side and could be missed easily. The ordination hall is open and we can have a glimpse at the large seated Buddha. And this is the last thing to be seen today. Now it is time to take a ride to the hotel and refresh before dinner.

Na koniec udajemy się do samej świątyni Wat Saket, która jest położona trochę na uboczu. Sala święceń jest otwarta i możemy rzucić okiem na posąg wielkiego siedzącego Buddy. I to jest ostatnia rzecz, jaką mieliśmy dziś zobaczyć. Teraz czas złapać transport do hotelu i odświeżyć się przed kolacją.