St Cuthbert’s Church

We went to find a nice cafe, but we stopped a few times on the way. First, within a large churchyard that bonds Princess Street Gardens with Lothian Road, at the foot of the castle rock, we found St Cuthbert’s Church, also known as West Kirk. This church was damaged and rebuilt many times. The current building was built in the XIX century in cream sandstone, and its most immense pride are stained glass windows, including one by Tiffany.

Poszliśmy szukać przyjemnej kafejki, ale po drodze bylo kilka innych wartych obejrzenia rzeczy. Na dużym dziedzińcu przykościelnym, który łączy Princess Street Gardens z Lothian Road, u podnóża zamkowej skały, znależliśmy skościół św. Cuthberta, znany również jako West Kirk. Kościół ten był wielokrotnie niszczony i przebudowywany. Obecny budynek został zbudowany w XIX wieku z kremowego piaskowca, a jego największą ozdobą są witraże, w tym jeden autorstwa Tiffany'ego.

Hampton Court Palace

Today we have a bit of a treat.  A grade I royal palace 12 km away from the central London, and in the past one of the most favoured residences of king Henry VIII.  We are visiting The Hampton Court Palace.   “Divorced, beheaded, died, divorced, beheaded, survived” I hum to remind myself the fate of his 6 wives.

Dzisiaj odwiedzamy dość specjalne miejsce.  Pałac królewski oddalony o 12 km od centrum Londynu, w przeszłości jedna z ulubionych rezydencji króla Henryka VIII. To oczywiście Pałac Hampton Court. „Divorced, beheaded, died, divorced, beheaded, survived” nucę pod nosem, żeby przypomnieć sobie los jego sześciu żon.

The palace gained its importance when the Cardinal Thomas Wolsey rebuilt it according to his ambitious plans, creating a lavish residence worth the king. Only the King noticed it, too, and the cardinal had two choices left: to hand it over or to have it taken by force. He chose the first option.

Due to the King William III’s rebuilding the palace as seen today is built in two contrasting architectural styles- domestic Tudor and Baroque.  

The palace houses many works of art and furnishings from the Royal Collection, the property of Her Majesty Queen Elizabeth II, mostly dating from the early Tudor times (Renaissance) and late Stuart to early Georgian period.

Pałac zyskał na znaczeniu, gdy kardynał Thomas Wolsey przebudował go zgodnie ze swoimi ambitnymi planami, tworząc wystawną rezydencję wartą rodziny królewskiej. Taki tylko szkopuł, że król też to zauważył, a kardynałowi pozostały wtedy dwie możliwości: oddać pałac lub mieć go odebranego siłą. Wybrał opcję pierwszą.

W związku z przebudową króla Wilhelma III obecny pałac zbudowany jest w dwóch kontrastujących ze sobą stylach architektonicznych – rodzimym stylu Tudorów oraz barokowym.

W pałacu znajduje się wiele dzieł sztuki i wyposażenia z Królewskiej Kolekcji, należącej do Jej Królewskiej Mości królowej Elżbiety II, w większości datowanych od wczesnych czasów Tudorów (renesans) i późnej epoki Stuartów do wczesnego okresu georgiańskiego.

We start out journey from the Henry VIII’s apartments. The Great Hall, England's greatest medieval hall (32x12m) and once King Henry VIII's dining room, is still decorated with the tapestries hung here to impress visiting ambassadors.

The Great Watching Chamber’s old ceiling and tapestries survived unchanged, whilst other elements were changed by the William III.

Nasze zwiedzanie zaczynamy od apartamentów Henrego VIII. The Great Hall, największa średniowieczna sala królewska Anglii (32x12 m), a niegdyś sala bankietowa króla Henryka VIII, wciąż jest ozdobiona gobelinami wieszanymi tu, aby zaimponować odwiedzającym pałac ambasadorom.

W następnym pomieszczeniu (The Great Watching Chamber) naścienne gobeliny i bogaty sufit przetrwały nietknięte, podczas gdy inne elementy zostały zmienione podczas przebudowy palacu przez Willama III.

The Queen’s staircase is decorated with a painting of Charles I as Apollo. The grand marble stairs with rather impressive wrought iron balustrade lead to the apartments of George II and Queen Caroline.

Wielki obraz przedstawiający króla Karola I jako Apolla zdobi klatkę schodowa królowej. Marmurowe schody z balustradą z kutego żelaza prowadzą do apartamentów Jerzego II i królowej Karoliny.

The section of the palace called the Georgian Story allow us to wander the rooms of George II and Queen Caroline.

Trasa zwiedzania o nazwie Georgian Story pozwala nam obejrzeć różne pokoje Jerzego II i Królowej Karoliny.

King George II and his wife, Queen Caroline

Krol Jerzy II i jego żona, królowa Karolina

King George I spent the summers of 1717 and 18 at Hampton Court trying to outshine his son’s court. He would dine in public twice a week to display his magnificence and good health to his subjects. The room depicted below was thus called Public Dining Room.

Król Jerzy I spędził okres letni 1717 i 1718 roku w Hampton Court, próbując przyćmić dwór swojego syna. Dwa razy w tygodniu jadał publicznie, aby pokazać poddanym swoją wspaniałość i dobry stan zdrowia. Pokój na zdjęciu niżej nazywa się więc Public Dining Room.

We go through many other rooms, including Queen’s Private Bedchamber, Dressing Room, Bathroom and Closet. (Some rooms are really dark, as you can judge by the pictures’ quality.)

Przechodzimy także przez wiele innych pokoi, w tym prywatną sypialnię królowej, jej garderobę i łazienkę. (Niektóre pokoje są bardzo ciemne, co niestety odbiło się na jakości zdjęć).

To get to the William III’s Apartments we go through the impressive King’s Staircase. The paintings on the wall and ceiling depict the story of a competition between Julius Cesar and Alexander the Great and were created by an Italian artist, Antonio Verrio.

Aby dostać się do Apartamentów Williama III przechodzimy przez imponującą Królewską Klatkę Schodową. Malowidła na ścianie i suficie przedstawiają historię rywalizacji Juliusza Cezara z Aleksandrem Wielkim i zostały stworzone przez włoskiego artystę Antonio Verrio.

From here, we go through the lofty baroque rooms of the king.

Stąd przechodzimy przez bogate barokowe komnaty króla.

We pass the Fountain Court and stop for a moment at the Clock Court with its colonnade and Henry VIII’s 500-year-old astronomical clock.

Mijamy Dziedziniec Fontanny i zatrzymujemy się na chwilę przy Dziedzińcu Zegarowym z kolumnadą i 500-letnim zegarem astronomicznym Henryka VIII.

It is time for a late lunch, so we sit at the bench in front of the café and destroy some toasts and scones with clotted cream. The moods were good before; they are even better now.

Pora na późny lunch, więc siadamy na ławce przed kawiarnią i pożeramy tosty oraz „cream tea” (słodkie bułeczki z dżemem i kremem z bardzo tłustej śmietany). Już wcześniej nastroje były dobre; teraz są jeszcze lepsze.

In the Henry VIII’s kitchens, we listen about the processes used to cook the huge quantities of food required to feed the inhabitants of Hampton Court Palace each day.

W kuchniach Henryka VIII słuchamy o procesach wykorzystywanych do gotowania ogromnych ilości żywności potrzebnej do wykarmienia mieszkańców Pałacu Hampton Court każdego dnia.

The Hampton Court Palace Gardens take space of 60 acres with another 750 acres of tranquil royal parkland.

Ogrody pałacowe Hampton Court zajmują powierzchnię 60 akrów, a kolejne 750 akrów to park królewski.

Blewo yo can see one of the Palace's sunken gardens. In the background is William III's Banqueting House.

Na zdjęciach poniżej jeden z “ukrytych” ogrodów Pałacu. W tle znajduje się Dom Bankietowy Wilhelma III.

Wat Mahathat

After lunch, we head to another great temple, but one usually not visited by crowds -  Wat Mahathat. It is the most important Buddhist learning centre in Thailand (some say in Southeast Asia), run by the Mahanikai monastic sect.  Wat Mahathat is one of the six temples of the highest grade in Bangkok and it enshrines the relics of the Buddha (in the Mondop).

The Wat Mahathat’s bot (the most sacred building) is one of the largest in Thailand. In this building, new monks are ordained into monkhood. The temple has an impressive collection of Buddha statues, both sitting and standing. In the courtyard, a large Khmer style prang tower can be seen.

In the first image below the ordination hall is on the right, the vihara on the left and the Mondop at the back.

Po lunchu udajemy się do kolejnej ważnej świątyni, chociaż zwykle nie odwiedzanej przez tłumy – Wat Mahathat. Jest to najważniejsze centrum nauki buddyzmu w Tajlandii (niektórzy twierdzą, że w całej Azji Południowo-Wschodniej), prowadzone przez sektę klasztorną Mahanikai. Wat Mahathat jest jedną z sześciu najwyższej klasy świątyń w Bangkoku i zawiera relikwie Buddy.

Bot Wat Mahathat (najświętszy budynek) jest jednym z największych w Tajlandii. To w tym budynku nowi mnisi są wyświęcani do stanu zakonnego. Świątynia ma także imponującą kolekcję posągów Buddy, zarówno siedzących, jak i stojących. Na dziedzińcu można zobaczyć dużą wieżę prang w stylu Khmerów. Na pierwszym zdjęciu poniżej sala święceń znajduje się po prawej stronie, vihara po lewej, a Mondop z tyłu (tj. na wprost).

View on the Arun temple

Lunch is at The Deck by Arun Residence. It is situated opposite the Arun temple and the view from the upper floor is simply splendid. The drinks are rather splendid, too.

Na lunch zatrzymujemy się w restauracji The Deck należącej do hotelu Arun Residence.  Hotel i restauracja są położone  naprzeciwko świątyni Arun i widok z górnego piętra jest wart wizyty. Drinki zresztą też są niczego sobie.

Wat Pho - part 2

The reason why thousands of tourists and believers visit Wat Pho every day is The Wihan Phranorn containing the 45m long and 15 m tall (150 x 50 feet) gilded statue of the famous reclining Buddha. It was constructed in the reign of Rama III emulating the Ayutthaya style. The image of the reclining Buddha, with his head resting on his right hand, represents the entry of Buddha into Nirvana and the end of all reincarnations. It is made of a brick core covered with plaster and finished in gold leaf. Mother-of-pearl inlay on the black soles of the statue shows 108 lakshanas, physical characteristics of the Buddha. The feet are enormous, 3 m tall and 4.5 m wide, each with a chakra depicted at the centre.

On one side of the wihan, there is a raw of 108 bronze bowls, representing the lakshanas, and believers drop a coin in every bowl for good luck (see the video clip at the end of this entry).

Powodem, dla którego tysiące turystów i wiernych codziennie odwiedza Wat Pho, jest Wihan Phranorn, w którym znajduje się pozłacany posąg słynnego leżącego Buddy o długości 45 m i wysokości 15 m. Hall ten został zbudowany za panowania Ramy III naśladując styl Ayutthaya. Wizerunek leżącego Buddy, z głową opartą na prawej ręce, przedstawia wejście Buddy w Nirwanę i koniec wszystkich reinkarnacji. Budda wykonany jest z ceglanego rdzenia pokrytego tynkiem i wykończony złotem płatkowym. Inkrustacja z masy perłowej na czarnych podeszwach posągu przedstawia 108 lakshanas, czyli fizyczne cechy Buddy. Stopy są ogromne, mają 3 m wysokości i 4,5 m szerokości, każda ma także zaznaczoną na środku czakrę.

Po jednej stronie wihanu znajduje się rząd 108 brązowych misek, reprezentujących lakshany, a wierzący wrzucają monetę do każdej miski na szczęście (zobacz wideo na końcu tego wpisu).

Phra Maha Chedi Si Rajakarn is a group of four large stupas or chedis, each 42 metres high and covered in decorative glazed tiles. They are dedicated to the first four Chakri kings. The first, in green mosaic tiles, was constructed by Rama I to house the remnants of the great Buddha from Ayuthaya. Two more were built by Rama III, one in white tiles to hold the ashes of his father Rama II and another in yellow for himself. A fourth, in blue, was built by Rama IV.

Phra Maha Chedi Si Rajakarn to grupa czterech dużych stup lub chedi, każda o wysokości 42 metrów i pokryta dekoracyjnymi glazurowanymi płytkami. Te chedi  są poświęcone pierwszym czterem królom Chakri. Pierwsza, pokryta zielonymi płytkami mozaikowymi, została skonstruowana przez Ramę I, aby pomieścić szczątki Buddy przetransportowane z Ayuthayi. Dwie kolejne zostały zbudowane przez Ramę III, jedna z białych kafelków do przechowywania prochów jego ojca Ramy II, a druga dla siebie w kolorze żółtym. Czwartą, niebieską, zbudował Rama IV.

Outside the Phra Rabiang cloisters are dotted many smaller chedis, called Phra Chedi Rai. Seventy-one of these small chedis were built by Rama III, each one five metres in height. They contain the ashes of the royal family. 

There are also four groups of five chedis that share a single base built by Rama I, one on each corner outside the cloister. They contain the relics of Buddha.

Na zewnątrz krużganków Phra Rabiang znajduje się wiele mniejszych chedi, zwanych Phra Chedi Rai. Siedemdziesiąt jeden takich mniejszych chedi zbudował Rama III, każda o wysokości pięciu metrów. Zawierają one prochy rodziny królewskiej.

Istnieją również cztery grupy po pięć chedi, które dzielą jedną bazę zbudowaną przez Ramę I, po jednej na każdym rogu poza krużgankiem. Zawierają one relikwie Buddy.

Pairs of stone giants guard various gateways to the compound – some of them came on ships that exported rice to China as ballast. There are many other chines statues and columns around the premises.

Pary kamiennych gigantów strzegą różnych bram do kompleksu – niektóre z nich przybyły na statkach, które eksportowały ryż do Chin jako balast. Wokół kompleksu świątynnego znajduje się także wiele innych chińskich posągów i kolumn.

Thai temples roofs (usually 3-tiered) are often decorated with gilded chofas (bird-like shapes), richly carved gables and colourful tiles. In Wat Pho everything is covered either in beautiful tiles or crystals and gold. It is glittering and glistening in the sun.

Dachy tajskich świątyń (zwykle 3-poziomowe) są często ozdobione złoconymi chofa (ozdoby kształtem przypominające ptaki), bogato rzeźbionymi szczytami i kolorowymi dachówkami. W Wat Pho wszystko jest pokryte albo ceramicznymi płytkami, albo kryształami i złotem. Cały kompleks lśni i błyszczy w słońcu.

Wat Pho is considered the first public university in Thailand. On various walls, there are illustrations related to medicine, anatomy, massage, science, art, and Buddhism.

Wat Pho jest uznawana za pierwszy publiczny uniwersytet w Tajlandii. Na różnych ścianach kompeksu znajdują się ilustracje związane z medycyną, anatomią, masażem, nauką, sztuką i buddyzmem.

Statues of the giants (you may remember them from our visit to Wat Phra Kaew) can be seen in the temple structures. They all have a grinning mouth and crocodile eyes.

Maiyarap had light purple skin. His personal magical weapon was a pipe and the mantra to hypnotize the troops. He became the king of the underwater world.

Saeng Athithas had vermillion red skin. His personal weapon was magnifying glass that could cause big fires.

Satthasun had a pale red skin, and his special ability was calling for weapon from deities.

Phaya Khon had green skin. Thee weapon of his choice was an arrow.

Posągi olbrzymów (zobacz także wpis z naszej wizyty w Wat Phra Kaew) można zobaczyć wkomponowane w  budowle świątynne. Wszyscy mają uśmiechnięte usta i krokodyle oczy. Maiyarap miał jasnofioletową skórę. Jego osobistą magiczną bronią była mantra do hipnotyzowania żołnierzy. Został on królem podwodnego świata.

Saeng Athithas miał cynobrowo zaczerwienioną skórę. Jego osobistą bronią było szkło powiększające, które mogło wywoływać wielkie pożary.

Satthasun miał bladoczerwoną skórę, a jego specjalną zdolnością była umiejętność wołania o broń od lokalnych bóstw.

Phaya Khon miała zieloną skórę. Wybraną przez niego bronią była strzała.