flight

Lost in Translation...

in , , , , , ,

After a rather hectic week (I finished work half an hour before we had to leave for the airport), it is time for a new adventure. Asiana is taking us to Tokyo via Seoul, yay! I am so tired I sleep away most of the journey. Minus the mealtimes, not going to skip Korean food even if it is only an in-flight meal.

 

Po bardzo intensywnym tygodniu (skończyłam pracę na pół godziny przed wyjazdem na lotnisko) przyszedł czas na nową przygodę. Asiana zabiera nas do Tokio przez Seul, hurra! Jestem tak zmęczona, że przesypiam większość podróży. Marcin budzi mnie tylko na czas posiłków - nie zamierzam przecież przespać koreańskiego jedzenia, nawet jeśli jest to tylko posiłek w samolocie.

We will stop in Seoul for longer on our way back from Tokyo, today we have just enough time for a donut.

W Seulu zatrzymamy się na dłużej w drodze powrotnej z Tokio, dzisiaj mamy  jedynie czas na pączka.

And off we fly (and eat) again.

I znowu lecimy (i jemy).

 

We landed in Tokyo quite late, bought travel cards (similar to T-money cards in Korea),took two trains and found ourselves in Ginza in no time at all. Ok, we had to ask for directions wen changing a train, but people were very nice (if insisted on speaking in Japanese to us, even when they clearly knew English). Our first hotel is a short walk away from the Kabukiza theatre. But I will talk more about it later.

 

W Tokio wylądowaliśmy dość późno, kupiliśmy karty podróżne (podobne do kart T-money w Korei), wsiedliśmy do dwóch pociągów i w mgnieniu oka znaleźliśmy się w Ginzie. Ok, musieliśmy zapytać o drogę, gdy zmienialiśmy pociąg, ale ludzie byli bardzo mili (chociaż uparcie mówili do nas po japońsku, nawet jeśli wyraźnie znali angielski). Nasz pierwszy hotel znajduje się w odległości krótkiego spaceru od teatru Kabukiza. Ale opowiem o tym więcej później.

Another new beginning

in , , , , , ,

Here we go again. This time the destination is hot (just check the weather forecast below). It is time to pay a visit to dear old Africa again. We will return to Gatwick, but unfortunately, we must start from Luton. So first it is a few hours in a car (we took a taxi), then a short visit to the Pret at the airport, boarding, about 4 hours of flight, and finally we land in Marrakech.

The taxi driver organised by our Riad is supposed to wait for us here. I cannot wait to see the medina.

​

Nową podróż czas zacząć. Tym razem w miejscu docelowym jest bardzo gorąco (wystarczy sprawdzić prognozę pogody na fotce poniżej). Nadszedł czas, aby ponownie odwiedzić kochaną, starą Afrykę. W drodze powrotnej wylądujemy na Gatwick, ale niestety wylatujemy z Luton. Czyli najpierw kilka godzin w aucie (tyle dobrego, że taksówką), potem krótka wizyta u Preta na lotnisku, wejście na pokład, jakieś 4 godziny lotu i wreszcie lądujemy w Marrakeszu.

Taksówkarz zorganizowany przez nasz Riad ma tu na nas czekać. Nie mogę się doczekać, kiedy zobaczę medynę.

Hello Bangkok, my old friend

in , , ,

What is delayed is not lost. This time everything has gone smoothly and after 12 hours of flight and two mediocre meals here we are in hot as the oven’s interior Bangkok. It is the early rainy season, and I hope the weather will not be too bad. Our pre-booked taxi is waiting for us and off we go to Conrad, where we will stay for the first two nights.

 

Co się odwlecze to nie uciecze. Tym razem wszystko poszło gładko i po 12 godzinach lotu i dwóch bardzo średniej jakości posiłkach jesteśmy w gorącym jak wnętrze piekarnika Bangkoku. Mamy początek pory deszczowej, ale mam nadzieję, że nie będzie nam za dużo lało. Już czeka na nas zarezerwowana taksówka i jedziemy teraz do Conrada, gdzie zatrzymamy się na pierwsze dwie noce.

Chasing the sun...

in

A nice trip somewhere warm is desperately needed.  It has been rather hectic time at work, and I also had increased insomnia problems, Marcin was unhealthily busy with his work project too, and we just really, really need to unwind. I am so, so tired this morning – It is 4 am and I have been working until 3 am. Then I quickly took a shower, checked all the cats (I will miss them so much, as always), packed the last things, took my medicines for tonsillitis (yes, this is happening, too) and now the taxi taking us to the airport is here. But I count my cats last one time before leaving and Min is missing. Not leaving without finding her of course, no matter that I know she must be home as I saw her half an hour ago. I have to see her before I lock the door. Half an hour later, with anxious driver who knocked 3 or 4 times to rush us, we are on our way to the airport. I feel exhausted and, let’s face it, I look a mess. My hair are still wet, there was no time for make-up, I carry with me a bundle of printed essays I still have to mark, my throat is stubbornly painful, but the travel begins and good mood slowly but surely starts to sip in. And we get to the airport just on time :). It is the first time we fly with Qatar airlines, and at first I think the sits are not spacious enough but they are so well designed, we are actually quite comfortable. The entertainment looks good, but I have a job to do and then I nap. And before I notice we are in Doha. 

At Doha airport we go for lunch. Pizza and beer for Marcin, chicken salad and freshly squeezed orange juice for myself. Not brilliant food but much better than the boring, uninspiring meal they served during our flight (the weakest point of Qatar airlines if you ask me). 

Miła podróż, najlepiej gdzieś, gdzie jest ciepło i słonecznie, jest mi niezbędna do przetrwania. Ostanie pół roku w pracy to był ostry kierat, bezsenność dała mi tez nieźle w kość, Marcina projekt był czystym domem wariatów i naprawdę oboje musimy nabrać oddechu. Dzisiejszego ranka mam kumulacje zmęczenia. W tym tygodniu wszystko było na akord, plus jest teraz 4 rano, a ja skończyłam pracować dokładnie godzinę temu. Miałam akurat czas na szybki prysznic, podanie kotom wczesnego śniadania, wzięcie leków na anginę (tak, to też!) i dopakowanie reszty ( i niezbędnych, i losowych) rzeczy do walizki. I już jest taksówka, która nas zabierze na lotnisko. Liczę koty po raz ostatni (nie znoszę ich zostawiać, to jedyna rzecz, której nie lubię w podróżach) i brakuje mi Min. Nie mogę wyjść z domu, dopóki nie policzę wszystkich kotów, nie ma takiej opcji. Wiem, ze Min jest w domu bo pół godziny temu jadła śniadanie, ale muszę ją zobaczyć. Pół godziny później wsiadam do taksówki, kierowca pukał tylko  3 albo 4 razy, aż nakrzyczałam na niego, ze jak nie znajdę kota to nigdzie nie jadę. Min wtedy łaskawie wyszła z ukrycia powiedzieć „dobra, matko, jedź już jak musisz, bo siejesz panikę”. No i siedzę w taksówce, w rękach pęk wydrukowanych esejów, które muszę jeszcze sprawdzić w samolocie, piasek pod powiekami, włosy wciąż mokre, brak makijażu (nie było na to czasu), gardło boli, ale zaczyna się podróż wiec pomału acz stabilnie wsącza się we mnie także dobrostan. Zamykam oczy i jesteśmy na lotnisku.  W sam raz na czas. Pierwszy raz lecimy Qatarem i początkowo myślę, że siedzenia są ciasne, ale zaraz się przekonuje, ze są tak zaprojektowane, że jest nam raczej wygodnie. Program rozrywkowy (czytaj filmy) też wygląda dobrze, ale ja mam jeszcze trochę pracy przed sobą, a potem zamykam na chwilę oczy i już jesteśmy w Doha.  

Na lotnisku w Doha idziemy na lunch. Pizza i piwo dla Marcina, sałatka z kurczaka i świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy dla mnie. Jedzenie nie jest jakieś rewelacyjne, ale i tak dużo lepsze niż nudne rozmemłane posiłki, które podali nam w samolocie (najsłabszy punkt Qatar Airlines jak o mnie chodzi).  

And then we are boarding again. A bit more than 6 hours, 1 movie, and another 2 boring in-flight meals later we can see the sunrise as we are preparing for landing. Good morning Bangkok! A new adventure begins.

I już znów jest czas boardingu. Trochę ponad sześć godzin, jeden film i dwa (znów nudne) posiłki później przez okno podziwiam piękne kolory świtu, kiedy samolot szykuje się do lądowania. Bangkok budzi się z nocnego odpoczynku a my zaczynamy kolejna przygodę.