Pink city

Marrakech is often referred to as the "Pink City," and for a good reason! It is adorned with a unique pink hue that emerges from the local sandstone used in its architecture. The warm, terracotta tones of the buildings create a stunning backdrop against the vibrant blue skies and lush greenery, making it a visual feast for visitors..

The tradition of using this pink-coloured clay has been maintained over centuries, a nod to Marrakech’s rich history and cultural heritage. As a UNESCO World Heritage site, the city not only showcases its architectural beauty but also preserves the essence of Moroccan craftsmanship.

Marrakesz jest często nazywany „Różowym Miastem” i nie bez powodu! Wiele budowli jest tu zbudowanych z lokalnego piaskowca o unikalnym różowym odcieniu. Ciepłe, terakotowe barwy budynków pięknie kontrastują z błękitem nieba i bujną zielenią, czyniąc miasto ucztą dla oczu.

 Tradycja używania różowej gliny jest podtrzymywana od stuleci, co jest ukłonem w stronę bogatej historii i dziedzictwa kulturowego Marrakeszu. Jako obiekt światowego dziedzictwa UNESCO, miasto nie tylko prezentuje swoje piękno architektoniczne, ale także zachowuje istotę marokańskiego rzemiosła.

Dar Si Said Museum

Nestled in the heart of Marrakech, the Dar Si Said Museum, also known as the National Museum of Weaving and Carpets, is housed in a stunning palace that exemplifies Moroccan architectural beauty. Originally built in the mid-19th century for Si Said B. Moussa, brother of the grand vizier Bou Ahmed, the palace serves as an immersive gateway into traditional Moroccan crafts and design. This architectural gem, featuring intricate woodwork, stunning zellij tilework, and expansive Andalusian-style gardens, was transformed into a museum in the early 20th century by the Moroccan Ministry of Culture to preserve the vast wealth of Moroccan artisan craftsmanship. Officially opened to the public in 1932, the museum focuses on the rich history and social significance of various forms of Moroccan carpet-making, alongside traditional arts and crafts such as wood carving, ceramics, leatherwork, and textiles.

Położone w sercu Marrakeszu, Muzeum Dar Si Said, znane również jako Narodowe Muzeum Tkactwa i Dywanów, mieści się w pięknym pałacu, który jest przykładem typowej marokańskiej architektury. Pierwotnie zbudowany w połowie XIX wieku dla Si Saida B. Moussy, brata wielkiego wezyra Bou Ahmeda, pałac daje dziś wgląd w historię tradycyjnego marokańskiego rzemiosła i wzornictwa. Ten klejnot architektury, charakteryzujący się misterną stolarką, oszałamiającymi kafelkami zellij i rozległymi ogrodami w stylu andaluzyjskim, został przekształcony w muzeum na początku XX wieku przez marokańskie Ministerstwo Kultury w celu zachowania ogromnego bogactwa marokańskiego rzemiosła rzemieślniczego. Oficjalnie otwarte dla publiczności w 1932 roku, muzeum koncentruje się na bogatej historii i znaczeniu społecznym różnych form marokańskiej produkcji dywanów, obok tradycyjnych sztuk i rzemiosł, takich jak rzeźba w drewnie, ceramika, wyroby skórzane i tekstylia.

The exquisite architecture of Dar Si Said is a significant component of its appeal, showcasing detailed cedar wood carvings, painted ceilings, and geometrically patterned tiles that reflect the craftsmanship of Moroccan artisans. Visitors are captivated by the sumptuous Hispano-Moorish ceilings and meticulously carved cedar woodwork, making the museum itself a work of art worth the visit.

Już samo bogactwo architektury Dar Si Said przesadza o jego atrakcyjności: kunsztowne rzeźby z drewna cedrowego, malowane sufity i geometryczne wzory płytek, które odzwierciedlają kunszt marokańskich rzemieślników. Ogromne wrzenie robią wspaniałe hiszpańsko-mauretańskie sufity i misternie rzeźbiona stolarka cedrowa, co sprawia, że muzeum ​​samo w sobie jest dziełem sztuki wartym odwiedzenia.

Gorgeous carpets from the High Atlas region are on the display here, while the exhibits also include clothing, weaponry, beaten copper objects, various types of furniture and fittings, antique doors, and Berber jewellery.

W muezum można podziwiać wspaniałe dywany z regionu Wysokiego Atlasu, a eksponaty obejmują również odzież, broń, kute przedmioty z miedzi, różne rodzaje mebli, antyczne drzwi i berberyjską biżuterię.

Distinct from the nearby Bahia Palace, the layout of Dar Si Said spans multiple levels, including a grand reception hall on the upper floor and a large riad garden with a central pavilion adorned with painted wood. The palace’s courtyard is a serene retreat, filled with flowering plants and cypress trees.

W odróżnieniu od pobliskiego Pałacu Bahia, układ Dar Si Said obejmuje wiele poziomów. Uwagi warta jest wielka sala recepcyjna na górnym piętrze i duży ogród riadowy z centralnym pawilonem ozdobionym malowanym drewnem. Dziedziniec pałacu to miejsce spokojnego wypoczynku, wypełnione kwitnącymi roślinami i cyprysami.

Terrase des Palais

I was joking, but… not joking. Here we are again, seeking respite from the relentless heat under a mist of water sprayed above the tables while sipping on some juice. This is how you survive a heat wave in Marrakech, I guess…

Żartowałam, a jednak nie żartowałam. Oto jesteśmy znowu w kafejce, szukając wytchnienia od nieustającego upału w mgiełce wody rozpylanej nad stołami i popijając sok. Jest to jeden ze sposobów na przetrwanie fali upałów w Marrakeszu.

Kasbah mosque and the Zeitoun café

Our path takes us now to the Kasbah Mosque, also known as the Moulay al-Yazid Mosque. This impressive structure was built way back in the late 12th century by a ruler named Yaqub al-Mansur. It’s nestled in the Kasbah district, right where the city’s old citadel once stood, not too far from the remnants of the royal palaces.

The mosque had its share of drama—back in the late 1500s, a massive explosion at a nearby gunpowder storage area really took a toll on it. Historians can’t pinpoint the exact date of that explosion, but they believe the repairs did a decent job of keeping the original Almohad design intact.

These days, the mosque is still active for prayers, and non-Muslims can’t go inside. But even from the outside, it’s pretty striking. The high walls topped with merlons set a grand tone, while large pointed horseshoe arches—some walled in and some framing gates—add to the character.

The minaret got a square base that measures about 8.8 meters on each side and it is split into two sections: a main body and a smaller lantern on top. The lower section is made of rough stone, but things get fancier as you get higher. Three narrow horseshoe arches sit atop each facade, topped by larger polylobed arches—think half-circles piled together. Façade above them features a wide interlacing sebka pattern (a common Maghrebi motif that roughly resembles palmettes or fleur-de-lys) sculpted in brick and filled-in with green faience. Towards the top, a large frieze of green and white geometric mosaic tiles wraps around the minaret, before finishing in a crown of merlons.

Kolejny punkt dzisiejszego programu to meczetu Kasbah, znany również jako meczet Moulay Al-Yazid. Ta imponująca struktura została zbudowana pod koniec XII wieku przez władcę Yaqub al-Mansur. Meczet położony jest w dzielnicy Kasbah, w miejscu, w którym kiedyś stała stara cytadela miasta, nie za daleko od pałaców, które oglądaliśmy dzisiaj i wczoraj.

W XVI wieku ogromna eksplozja w pobliskim magazynie prochu (historycy nie mogą określić dokładnej daty tej eksplozji) uszkodziła znacząco meczet Kasbah, ale odbudowano go utrzymując głównie oryginalny projekt.

Obecnie meczet jest nadal aktywny i niemuzułmanie nie mogą wejść do środka. Ale nawet z zewnątrz jest to budowla robiąca duże wrażenie. Wysokie ściany zwieńczone są merlonami. Minaret ma kwadratową podstawę, która z każdej strony mierzy około 8,8 metra i jest podzielona na dwie sekcje: główny korpus i mniejszą latarnię na górze. Dolna sekcja jest wykonana z szorstkiego kamienia, ale im wyżej, tym się robi ciekawiej. Na poziomie dachu trzy wąskie podkowy zdobią każdą stronę fasady, zwieńczone większymi łukami. Fasada nad nimi ma szeroki, przeplatający się wzór znany jako „sebka” (powszechny motyw Maghrebi, który z grubsza przypomina palmetki lub fleur-de-lys) z rzeźbionej cegły wypełnionej zieloną ceramiką. Jeszcze wyżej duży fryz zielonych i białych geometrycznych płytek mozaiki owija się wokół minaretu, sięgając aż do merlonów.

After soaking in some of that history, we needed a break from the heat—43 degrees outside! We ducked into the Zeitoun café right across from the mosque. What a lifesaver! They keep things cool with regular mists of water, and honestly, it felt like paradise. We grabbed a couple of refreshing juices and treated ourselves to some ice cream. Can’t beat that combo on a sweltering day!

Po obejściu meczetu potrzebowaliśmy znowu uciec na chwilę od skwaru - na zewnątrz jest jakby nie bylo 43 stopnie! Weszliśmy zatem do kawiarni Zeitoun naprzeciwko meczetu.  Taras kafejki cały czas jest zraszany mgiełką wodną a wnętrze jest utrzymywane w relatywnym chłodzie. Uczucie jest boskie. Pochłonęliśmy kilka orzeźwiających soków i poprawiliśmy lodami. Teraz możemy iść dalej. Najlepiej do kolejnej kafejki.

Rehydrate

It’s another scorching hot day, so we decided to take a refreshing break and randomly stop at a café to cool down and hydrate. The upstairs interior is delightfully cool, and after savouring a large glass of cold juice, we feel recharged and ready to explore the Saadian Tombs.

Mamy kolejny upalny dzień, więc postanowiliśmy zrobić sobie orzeźwiającą przerwę i zatrzymać się w przypadkowej kawiarni, aby się ochłodzić i nawodnić. Wnętrze na piętrze jest przyjemnie chłodne i po wypiciu dużej szklanki zimnego soku jesteśmy gotowi na zwiedzanie Grobowców Saadytów.