Thailand

Warm feet....

About 9 pm we got hungry enough to go for dinner, and then, even though it is really dark we decide to go back to our chalet alongside the sea. I come close to water and when sea is just about to lick my feet I brace myself against expected cold. But the water is incredibly (and needless to say very pleasantly) warm. We paddle happily for much longer than it takes to get to our place. It is difficult to say goodnight to the sea and go to bed, but we are tired and tomorrow is a busy day. We leave the back door open, so that we can hear the sea and see it first thing when we wake up in the morning. 

 

Koło 21 zgłodnieliśmy na tyle, żeby pójść na obiad i chociaż jest już zupełnie ciemno postanowiliśmy wrócić samym brzegiem morza. Tuż zanim morze pierwszy raz polizało mi stopy spięłam się leciutko przygotowując się na dotyk zimnej wody, a tu woda ciepła, ciepluteńka, chyba nigdy nie brodziłam w aż tak ciepłym morzu. Człapiemy wiec sobie w świetle księżyca znacznie dłużej niż to potrzebne, żeby dotrzeć do siebie, bo ciężko jest to ciepłe morze zostawić, ale jesteśmy jednak zmęczeni po podróży a jutro czeka nas dość  intensywny dzień. Zostawiamy jednak drzwi od strony plaży otwarte, żeby morze słyszeć i żeby zobaczyć pierwsze kolory na niebie, jak się obudzimy. 

 

Recharge

We got the room and there is time for a shower and a nice drink before I have to head for my SPA appointment. I have pre-booked a 120 minutes treatment called Recharge. I definitely need to recharge. It all starts with quick foot treatment, followed by organic body polish, after which I jump to a very hot aromatic herbal bath. It smells lovely and I feel tiredness seeping away through my pores. I take a few pictures too, so you will have to forgive me slightly indecent and majorly boring gallery of my-legs-in-herbal-bath pictures. I liked how the lens make them falsly appear satisfyingly long ;p. Then there is a Sense of Ayurah massage of my whole body and head and, indeed, I do emerge recharged in the waiting room to be offered some fantastic herbal tea which I sip together with my husband, who arrived about an hour ago for his massage. And fell asleep half way through. A note to myself: do not book him relaxing treatments, he  will sleep them away. Book him something where they try to pull his legs apart from his buttocks, this kind of massage may keep him awake at least. 

We go back to our chalet, sit on the terrace, listen to the sea and observe the sky becoming darker and darker… But it is not evil darkness at all.

 

Otrzymaliśmy klucze do pokoju i mamy akurat czas na prysznic i jednego drinka, zanim muszę ruszyć do SPA. Z wyprzedzeniem zabukowałam sobie na dzisiaj 120-minutowy zabieg zwany „doładowanie” i dokładnie doładowania mi dzisiaj potrzeba. Wizyta w SPA zaczyna się od krótkiego zabiegu na stopy, po którym następuje organiczny peeling całego ciała, a następnie ląduję w balii, w gorącej aromatycznej ziołowej kąpieli. Zapach jest rześki a jednocześnie uspokajający i czuję, jak zmęczenie ewakuuje się w panice z mojego ciała. Pa, pa! Robię też kilka zdjęć (miało być jedno ale moje nogi w tym obiektywie wydają się satysfakcjonująco długie, więc obawiam się, że galeria będzie pełna minimalnie nieprzyzwoitych i maksymalnie nudnych zdjęć moich-nóg-w-aromatycznej-ziołowej-kąpieli). Ostatnia, ale najdłuższa część programu to masaż „Sense of Ayurah”, po którym (czując się jak młody bóg, albo przynajmniej ktoś, kto normalnie śpi po nocach) objawiam się w poczekalni, gdzie zostaje mi wręczony kubek pysznej ziołowej herbaty. Piję ją w obecności drugiego młodego boga w postaci wymasowanego własnego męża, który radośnie oznajmia, że przespał pół swojego zabiegu. Uwaga do siebie samej: nie bukować mu żadnych relaksacyjnych zabiegów, bo je prześpi – jakiś masaż, gdzie będą próbować powyrywać nogi z pośladków nada się dużo bardziej. 

Po SPA wracamy do naszego domku, rozwalamy się na leżakach na tarasie i słuchając morza gapimy się na niebo, które staje się coraz mroczniejsze i mroczniejsze. I nie ma w tym mroku ani trochę zła. 

Butterfly pea or welcome to Aleenta...

It is still early morning in Bangkok but when we take first steps outside the airconditioned building it feels like entering an oven. Our aim is Aleenta hotel in Pranburi (near Hua Hin). It is about 4 hour long drive, so I read about Thailand, and Marcin - obviously – sleeps (we have a private transfer organised, which was a very good decision). I read and occasionally look through the windows, and then suddenly I see yellowish sand and blue water and it is immediately exciting, and a moment later we are at the destination. We check in, our welcome drinks arrive, and they are blue! Later on I will learn it is butterfly pea juice. It is healthy and it tastes good.  Note to myself: buy butterfly pea tea to enjoy at home. 

W Bangkoku wciąż jest wcześnie rano, kiedy stawiamy swoje pierwsze kroki poza klimatyzowanym budynkiem lotniska, a już gorące powietrze bucha w nas niczym po otwarciu piekarnika. Nasz cel teraz to hotel Aleenta w Pranburi, w okolicach Hua Hin. Podróż zajmuje około 4 godzin, które ja spędzam głównie na czytaniu o Tajlandii, a Marcin - rzecz jasna - na spaniu (byliśmy na tyle rozgarnięci, żeby załatwić sobie transport, wiec można się teraz zrelaksować). Czasami podnoszę wzrok znad książki, patrząc na mijane krajobrazy i w jakimś momencie widzę plażę i falujące morze i aż podskakuję na siedzeniu. 3 minuty później jesteśmy na miejscu. Na powitanie dostajemy niebieskiego drinka – później się dowiemy, że to sok z kliterii ternateńskiej (ang. butterfly pea).  

We are a bit too early in the hotel, our room is not ready yet so we leave the luggage at reception, refresh ourselves a little, and go to the restaurant for lunch. Looking at the menu we decide to abandon any  moderation in eating and drinking. I order Tom Kha Gai (coconut soup with chicken) and Thai green curry (that is Gang Khiao Wan Gai). Medium spiced. Thai understanding of medium spice is a bit different than European but fortunately I guessed it to be the case, so it is a perfect choice. My forehead sweats just a tiny bit ;) Marcin picks Tom Yum Goong (tiger prawns, hot & sour soup with basil) and grilled squid. And we eat it all. And we can barely move, but who cares. We sit looking at the sea, it is hot but there is a nice breeze from the water, and life is good. 

Dotarliśmy do hotelu trochę za wcześnie i nasz pokój nie jest jeszcze gotowy, zostawiamy wiec bambetle na recepcji i idziemy na górę do restauracji na lunch. Oglądając menu porzucamy wszelkie myśli o umiarkowaniu w jedzeniu i piciu. Ja zamawiam kokosową zupę z kurczakiem (Thom Ka Gai) i tajskie zielony curry (Gang Khiao Wan Gai), średnio ostre, zakładając, ze tajskie pojęcie średnio ostrego rożni się znacznie od europejskiego (mam racje!). Marcin wybiera ostro-kwaśną zupę krewetkową ze świeżą bazylią (Tom Yum Goong) i ośmiornicę z grilla. I wszystko to zjadamy. I co z tego, ze ledwo możemy się potem ruszyć? Siedzimy sobie patrząc na morze, wiaterek od wody sprawia, ze upał jest przyjemny i życie jest po prostu piękne.